Sinds 2017 kan ik mijzelf Valkenburger noemen. Valkenburg is echt een fijn dorp om te wonen met een sterke eigen identiteit. Denk bijvoorbeeld aan de Paardenmarkt of het zichtbare Romeinse verleden. En de band met het voormalige vliegkamp. Maar dat zit ‘m ook in de kleine dingen: mensen die elkaar groeten wanneer ze elkaar tegenkomen op straat. Ik woon er met veel plezier met mijn twee kinderen: Aaron & Nolan. In Valkenburg ben ik dus regelmatig te zien op het schoolplein of langs de lijn bij Valken ’68, waar Aaron voetbalt.
Inmiddels ben ik als Sociaal Werker al ruim 10 jaar werkzaam in Haarlem. Ik kom bij veel mensen over de vloer die al heel lang met weinig geld moeten zien rond te komen. Dat doet iets met je zelfvertrouwen, het levert enorm veel stress op en je gezondheid leidt eronder. Maar ik weet ook dat iedereen altijd een droom heeft. Of ergens goed in is. Ertoe doet. En met die kracht doe ik mijn best om verandering mogelijk te maken in de situaties van mensen.
Maar ik weet ook dat iedereen altijd een droom heeft. Of ergens goed in is. Ertoe doet.
Die kracht is één van de redenen dat ik politiek actief ben geworden voor de PvdA. De gemeente moet het mogelijk maken je dromen waar te maken. Ik zie in de dagelijkse praktijk dat dat meer vraagt dan alleen maar ‘je best doen’. Dat vraagt ook om een wijk waarin je je thuis voelt. Met een betaalbaar huis met genoeg groen. Met een bibliotheek of buurthuis in de buurt. En om een gemeente waar je op kunt rekenen als je het financieel niet redt. Of als je ziek bent en zorg nodig hebt. Dat lijken heel normale zaken. Maar helaas lijkt dit steeds meer een zaak van ieder voor zichzelf geworden. Daar geloof ik niet in. Ik weet dat samen beter werkt. Het is belangrijk oog voor elkaar te hebben. Dat vraagt om een gemeente met een sterke PvdA.
